Açmadım pencereyi.
ince bir bahar esintisi eşliğinde
kesif bir ölü kedi kokusu burnumu gıdıklıyor.
Neredeyim ya?
burası niye olmak istediğim yer değil?
Her şeyin güzel olacağını ümit etmek mi?
Etmiyorum.
Doğru bildiğim yanlışlar yüzünden yerimde saydım.
boş vakitlerimi de hep boşa saldım.
Düşünmekten, sıkıntıdan kendime yetecek kadar yaralıyım.
Yüzüme karşı çatır çatır;
"senin yaran burada geçmez" denecek,
bir vilayet
bir bucak
bir köy
bir kasaba
bir kaza
bir mezra
yok mu?
Papatya ekmeğin içinde tulum peyniri yemeyeli kim bilir kaç sene oldu?
Kerem Ka.
22.05.2019
:format(jpeg):mode_rgb():quality(40)/discogs-images/A-310223-1588538149-3182.png.jpg)